90 ədəd ən duyğusal, qəmli qısa videolar - Instagram story və Whatsapp status üçün

"Instagram Story"-də paylaşa biləcəyiniz bir-birindən mənalı, gözəl qısa videoları məqaləmizdə topladıq. Sevda acısı çəkənlər üçün düzəldilmiş videoları telefonunuza endirərək whatsapp statusda və digər sosial şəbəkələrdə paylaşa bilərsiniz.

Duyğusal videolar ilə yanaşı mənalı sözləri də kopyalayaraq istifadə edə bilərsiniz.

Qısa Instagram Story Videoları Yüklə 2022

Zamanla unudulacaq dediyiniz o sevgi əsla unudulmur, canın yanır, hər dəfəsində o gələcəkmiş kimi, gözlərin hər yerdə onu axtarır. Amma gəlməz, çox sevən hər zaman çox acı çəkir..

Keçmişdəki acılarına gülümsəyərək baxdığınız an, təbrik edirəm siz artıq böyümüsüz...

Mümkünsüzlüyünü bilə-bilə qurub gerçəkləşməsini istədiyim xəyallardı boğazımda düyünlənən. O düyüm artıq elə bərkiyib ki, nə ağlaya bilirəm,nə də qışqırıb onu içimdən ata bilirəm. Kənardan çox vecsiz, xoşbəxt görünürəm. Amma hər səhnənin pərdə arxası olduğu kimi həyatımın da arxa fonunda problemlər var. Mənsub olduğum həyatı seçmə şansım olsaydı kaş. Bir yerdən sonra sözlərin tükənir, edə biləcəyim hər şey kimi sözlərim də tükənir. Mənə qalan özüm də deyil artıq. Çünki yavaş-yavaş içimdəki ruh belə tükənir.

Ürəyimiz belə bir döyünərkən, ayrı olmaq mümkün deyil.

Çox çətindir, ürək yanarkən, "qismət deyilmiş" deyib susmaq...

Dünyada heç kimin özü qədər yaxın dostu yoxdur. Yalnız bəzən də insanlar özlərinin ən böyük düşmanı olurlar.

İnsanların ümidləriylə oynama, bəlkə də tək sahib olduqları şey odur..

Vazkeçməm sandığın insanlardan, vazkeçdim. Unutmaram dediyim şeyləri unutdum. İtirməkdən qorxduğum hər kəsə qapını mən açdım. Bir gün bunları yaşayacağımı desəydilər inanmazdım. Hər şeyə keçmiş, sənə Salam olsun..

Həm saatlarca danişa biləcək qədər doluyam..
Həm də tək bir kəlmə edə bilməyəcək qədər yorğunam...

Hər hekayənin bir sonu var, kimisinin acı çəkərək bitər hekayəsi, kimisinin xoşbəxt sonla bitər hekayəsi, bizimkisi də acı hekayə..

Bəzi şeyləri öyrənə bilmək üçün gərək qəlbimiz qırılsın. Bəlkədə ağlamasaq gülüşlərimiz o qədər də içdən olmaz. Dincəlmək üçün yorulmaq lazımdır. Yerimədən irəliləyə bilmərik. Bir şeyləri qurban vermədən, əmək sərf etmədən heç nə əldə edə bilmərik.

Mənzərəni dəyişə bilməyəndə ona başqa cür baxmağa başlayırsan. Biz beyinləri dəyişəcəyik. Biz düşüncəni dəyişəcəyik. Günəş üçün fərqi yoxdu,kim varlıdı, kim kasıb. O hər kəsə eyni qədər işıq verir. Hava, od, su, torpaq da bu deməkdir. Onlar qədər fərqli, onlar qədər bərabər. Bir-birini təkrarlamayan, sadəcə tamamlayan..

İnsan o qədər darıxır ki, bəzən. Darıxılan belə yoxluğundan utanır.

Həyat başlayır və bitir. Necə başlayıb harada sona çatdığı deyil, ikisi arasına nələr sığdırdığınız əhəmiyyətlidir əslində..

Bir şeyin sənə "aid" olduğunu bilmək üçün, azad burax...

Həyat çat vermiş stəkanda kı, suya bənzəyir.. İçsən də bitəcək, içməsən də... Buna görə həyatdan zövq almağa çalış, yaşasan da bitəcək, yaşamasan da..

"Getmə" deyə biləcək qədər güclü olmalıdır, insan həyatda. Çünki, heç kim itirdiklərini unuda biləcək qədər güclü deyil əslində...

Maraqlısı odur ki, "Getmərəm" deyən hər kəslə vidalaşdıq biz bu həyatda!

Birinin ürəyində ya da ağılında olmaq dərd deyil. Asan işdi bu. Sevib səni, darıxar bəzən, yadına düşərsən. Kimisi hirslə xatırlayar səni, kimisi də gülüb keçər. Birinin qəlbində gözəl qala bilməkdir əsl məsələ. Hər nə olursa olsun yaxşı izlər qoya bilmək, birinin 'yaxşı ki tanıdım'ı ola bilməkdir bacarıq. Çünki xoşbəxt etdiyin anlar qədər deyil, yaxşı xatırlandığın qədər qalıcısan birinin həyatında.

Nə qədər inkar etsən də, hiss etdiyin yerə aidsən.

Sən, tozlu bir kitabın hər hansı bir səhifəsindəki heç kəsin fərqinə varmadığı amma mənim altından xətt çəkdiyim bir cümləsən.

Yenə sən gəl, çünki açdığın yaranı başqası sağalda bilmir.

Kimsə göründüyü qədər dayanıqlı deyil. Sadəcə görünməyən yanğınlar, duyulmayan fırtınalar, gizlicə çürüyən ruhlar var..

Bir müddət sonra insanlar elədə əhəmiyyətli olmamağa başlayır.. Kimin nə düşündüyünü, nə etdiyini umursamırsan belə, yorulduğunda öz küncünə çəkilib, o kiçik dünyanda yalnız yaşamağı öyrənirsən artıq.. Gözyaşını əllərinlə silməyi və dərin hüzünləri tək atlatmağı öyrəndiyin vaxt birdə heçkimə ehtiyacın olmur..

Oldu, keçdi dediyimiz anlar keçməz əslində. Hər dəfə xatırladıqda canımız yanar..

Əvvəlcə heç ayrılmayacaq kimi, sonra heç qovuşmayacaq kimi bir-birilərinə məsumcasına gülümsədilər. Biri uzağa getdi, biri də həmişə uzaqlara baxdı.

Qəlbin qırılması, qabırğanın qırılması kimidir. Kənardan baxdıca heçnə bilinməz ama hər nəfəsdə acı verər...

Bir insana dəyər vermək, qayğı göstərmək, onun qiymətini bilmək də bir kültürdür. Bunun bir dərsi yoxdur, kitaplarda da yazmaz. Bunun yolu insan olmaqdan keçər.

Balaca şəhərdə yad kimi qarşılaşarıq məsələn. Mən “salam” vermərəm,sən isə gözlərini məndən çəkib fikirlə ötüb keçərsən yanımdan. Eynən səssizcə ürəyimdən məni incidib getdiyin kimi. Bir neçə cümlə yarım qalar hekayəmizdə. Amma o da bitər.Çünki,yarım qalan hekayələr bitməyə məhkumdur..

Mən həmişə tək qalmağı yanlış insanlarla olmaqdan üstün tuturam.

Qorxuram dünyada bir zaman gələ, insanlar yaşaya, insanlıq ölə...

Bəzi günlər olur, insanın danışacaq çox sözü olur. Amma kimsəyə danışa bilmir. Ona görə yox ki, ətrafında onu dinləyəcək kimsə yoxdur. Ona görə ki, o sözləri nə qədər danışsan da, özünü qarşındakı insana anlada bilməyəcəksən. Anlamış kimi davranar, yəni, bəlkə də qismən anlayar. Ama əslində, sussan daha çox anlayacaq, gözlərindən oxuyacaq səni. Məncə, susaraq anlaşa bilməlidir insan.

Birinə verə biləcəyin ən dəyərli hədiyyənin zaman olduğunu düşün, çünki əsla geri ala bilməyəcəyin bir şeyi verirsən.

Gülüşünə qarşılıq ən gözəl illərimi verdim...

Nəyinə gərəkdi ayın neçəsidi, həftənin neçənci günüdü hətda saat neçədi. Sən özünə bəs edərsən, tək lazım olan çoxlu kitab bir də gözəl musiqi listi. Hər zaman biriləri qarşına çıxacaq, kiminsə niyəti yaxşı kimin ki, isə pis. Qarşımıza çıxan insanlar bizə ya nəsə öyrədir yada bir yerlərə aparıb çıxarır. Sonda özləridə bir yerlərə çıxıb gedərlər..

Kimləri ki biz itirdik, qoy hər zaman həyat yolları üzərində rast gəldikləri insanların hamısı bizdən də yaxşı olsun.
Kimlər ki bizləri itirdi, qoy onlar da başa düşsün ki, elə ən yaxşısı biz idik.

Mum qədər işığı olmayanları, günəş qədər parlaq etdiyimiz üçün qaranlıq yollarda ilişib qaldıq..

Qarşınızdakı insan hər gün elədiyiniz səhvlərə susursa, əmin olun bir gün gedəcək.

Yanımızda olmayan, amma bir ömür, ömrümüzü qurban verə biləcəyimiz insan var qəlbimizdə həkk olan.. Gedişi bizi məhv etsədə, unuda bilmədiyimiz.

İtirmək qədər çətin olan ikinci bir şey varsa, itirdiklərini geri qaytarmaqdır, geri qaytarmağla da qurtarmır, əvvəlki vəziyyətə də qaytarmaq lazım olur, amma elə itkilər var ki, iki dünya bir araya gəlsə onun geri dönüşü olmur və bu bizi hər gün öldürür..

İnsan hər şeyi unudar da ən ehtiyacı olduğu zaman yanında olmayanı, ağlını itirsə belə unutmaz.

Həyatım boyunca ürəyimlə sevdiyim çox az şey oldu. Onlar da ya dəyişdilər, ya yoxa çıxdılar, ya da məni başqa bir insan halına gətirdilər..

Həyat sənə nə yaşadarsa yaşatsın, qarşına nə qədər pis insan çıxarsa çıxsın, nə qədər canın yanarsa yansın, bu üç şeydən əsla əl çəkmə; Özün olmaqdan, yaxşı biri olmaqdan və nəfəs aldığın hər saniyə üçün xoşbəxt olmağa çalışmaqdan..

Günün birində son yeməyini yeyib, son dəfə bir çiçəyi qoxulayıb, sevdiyin birinə son dəfə sarılacaqsan. Bunların son olduğundan belə xəbərin olmayacaq. Ona görə sevdiyin hər şeyi hiss edərək etməlisən. Qalan illərinin qiymətini bilməlisən, çünki davamı bir də əsla olmayacaq...

Xoşbəxt olmaq üçün hər fürsətdən istifadə edin, sabaha saxlamayın. Sabahlar həmişə olacaq, amma siz bir sabah olmayacaqsız..

Ən çoxda günahkar axtarmağa çalışanda qırdıq bir-birimizi. Sonra bir baxdıq, nə üz-üzə gəlməyə cəsarətimiz, nə də danışmağa sözümüz qalıb.

Hərşeydən, hərkəsdən uzağa getmək istəyərsən. Amma hara gedirsənsə get, qəlbində ki, acılarda səninlə gedəcək. Və çıxış yolu tapmadan, yenədə acı çəkərək yaşamağa davam edərsən..

Ağrının şiddətli olması deyil, davamlı olması yorur bizi..

Birini həqiqətən sevirsinizsə, onun qüsurlarını görməməyi öyrənəcəksiniz.

Şairə sual veriblər: "Bu həyatda ən böyük yoxluq nədir?"
Şair acı bir təbəssümlə cavablayıb: "Varlığına alışdığın bir insanın yoxluğudur olmursa zorlamayın bəziləri unudulmağa sevilməkdən daha çox layiqdir..

Bağışladım çünki sevdim, güvəndim çünki insandır dedim. Amma nə bilərdim ki, insanlıqdan uzaqsan, sevirmiş kimi göstərib özünü sonda ayrılığa imza atdın. Get bağışladım, sənin varlığınla gəlmədim dünyaya, yoxluğunla ölmərəm. Səni itirə bilərəm amma ağlımı itirmədim. Çox sağ ol ki, insanlara güvənməməyin lazım olduğunu öyrətdin.. Vicdanın qədər xoşbəxt ol....

Hər şeyin artığı ziyan idi. Necə sənin mənə, sevgimin sənə olduğu kimi.

Unutdum sözü necədə gözəl tələffüz edilir. Amma nə qədər desəkdə kecmişimiz ilə yaşamağa davam edərik...

Söhbəti gözəl olanlar vardır bəzən. Saatlarla danışsa doymarsan. Bəzən sadəcə səssizliyində hüzur tapdıqlarımız, danışmadan səsini eşitmədiyimiz. Və birdə heç bir sıralamaya qoya bilmədiklərimiz. İfadələrə sığmayan, sözlərlə anlatılmayan, toxunmadan sevdiyimiz insanlar.

Bəzən hərşey üçün çox gec olar, artıq heçnə əvvəl ki, kimi olmaz. Verdiyin güvən, sevgi, qayğı, dəyər, heç biri əvvəl ki, kimi olmaz. Hərşeyin dəyərini zamanında bilmək lazımdı. Göstərilən sevginin, hörmətin, dəyərin vaxtında qədrini bilmək lazımdı. Çox zaman insanlar sahib olduqlarının dəyərini itirdikdən sonra bilər, o zamanda faydası olmaz..

Ayrılmaqla gedə bilməzsən getməklə getmək olmaz;
Ürəyiniz qalır, ağlın qalır, xatirələriniz qalır.

İnsanlar özlərini ölümsüz hesab etdiyi günəcən, ədalətli davranmağın nə qədər düzgün olduğunu anlamayacaq.

Tək qaldığında anlıyırsan həyatın bütün gerçəklərini.

Bəlkə yaşadığımız şeylərin xatirəsi bizi incidəcək nə vaxtsa amma yaşamadığımız anların acısı daha böyük olacaq..

Biri sizə dəyər verirsə sizdə ona dəyər verin. Basqaları kimi olmayın fərqlənən insanları fərqləndirməyi bacarın. Çünki onların fərqliliyi zatən sizi dəyərli bilmələridir. Bəlkədə sizi sevmələri.

Qəribədir insan, eyni zarafata dəfələrlə gülməz amma eyni acıya dəfələrlə ağlayar..

Hər kəsin isindiyi günəş belə olsan, batandan sonra unudulacaqsan.

Heç şüphəsiz etdiyim ən doğru şey; Özünü vazkeçilməz sanan insanlardan uzaqlaşmağım oldu..

Mən ev deyə sənə gəldim, sən isə o evin qapılarını üzümə bağladın...

Susqun insanın qəlbi yaralı olar, gülücüklər saçsada ətrafa qəlbində ağlayar. Tükənmiş durumda olsa belə daim mübarizə aparar. Fani həyatdı hərşey bitəcək deyərək özünə təsəlli verər.. Hetta hər kəsə təsəlli verər, güclü ol deyər amma özü bütün dərdləri ilə yalnız başına qalar.

Dünyaya xoşbəxt olmaq üçün gəlmədiyini anlayanda, xoşbəxt olmağa başlayarsan...

Qarşınızdakı insan sizi həyatında haraya qoyursa, siz də onu tam oraya qoyun. Nə əksik nə artıq..

Məni sənsizlik yaralar bu aralar...

İnsan bilirsiz nə zaman yorulur? Ümidləri puç olanda, xəyalları məhv olanda, xoşbəxtlik üçün daim mübarizə aparıb amma xoşbəxt ola bilməyəndə.. Qəlbi qırılanda, insanların saxta olduqlarını öyrənəndə, həyatda hərkəsin boş olduğunun fərqinə varanda..

Şairdən soruşurlar:
- Gedənmidir tərk edən, yoxsa qalanmı?
Şair deyər ki;
- Qalan gedənin getməsinə səs çıxarmırsa, çoxdan tərk etmişdir.

Nə qədər çətindir əslində sevib də sevirəm deyə bilməmək. Görüb, görməməzlikdən gəlmək. Yaşadığını bilib də mənim üçün öldü demək..

Bir şəhər qədər izdihamlıdır, bəzilərinin yalnızlığı!

Gəlişinlə cənnət olan diyar gedişinlə cəhənnəm oldu.

Dön geri, sənsizliyə alışa bilmirəm artıq... Yadlaşmışıq sanki nə tez yad oldum mən sənə.. Unutmaq çoxmu asandır sənin üçün?! Mən hər nəfəs alışımda sanki boğuluram, yaşayaraq hər gün daha da məhv oluram.

Bil ki, əhəmiyyətli deyil neçə dəfə məğlub olduğun… Çünki əsl əhəmiyyətli olan, məğlubiyyətdən sonra yenidən dirçəlməyindir.

Yalan meşə kimidir, nə qədər uzağa getsən, çıxmaqda bir o qədər çətin olacaqdır...

Havalar soyuyunca deyil də, insanlar soyuyunca üşüyər insan.

Yaşlı kişi hər gecə yaşlı həyat yoldaşının xorlamasından şikayətlənir amma yaşlı qadın bunu heç vaxt qəbul etmirdi. Bir gün yaşlı kişi qadının səsini yazdı ki, səhər söznü sübut etsin. Amma yaşlı qadın səhər bir daha oyanmadı və yazılmış o səs yazısı yaşlı kişin hər gecə laylası oldu...

Acısı çox olan, yalnızlığı sevər...

Soyumuş bir çayı yenidən isitməyə dəyməz. Dadı əvvəlki olmur. İnsanlarla da belədi..

İnsan; Bir dəfə yaralandımı, çiçəyin kölgəsini belə xəncər zənn edər...

Kimsənin qəlbini qırmayım deyirəm, birdə baxıram ki, paramparçayam...

Bir zamanlar yaxşı ki, varsan dediyimiz insanın, indi yoxluğu ilə məhv oluruq...

Sizin üçün çırpınan qanadı heç vaxt qırmayın, gün gələr o mələyə ehtiyyac duyarsınız...

Özünüzü nöqtə qədər dəyərsiz hiss etdiyiniz zaman geriyə baxın; bəlkə də vacib bir cümlənin sonundasınız.

Yağışda islananlardan olmayın, yağışı hiss edənlərdən olun...

Zaman keçdikcə acılar keçər deyərik, amma zaman keçər ömür gedər acılar azalmaz...

Açıqlama verməklə vaxtını itirmə, onsuzda insanlar eşitmək istədiyini eşidərlər...

İnsan bəzən inanmaq istəmir ki, o çox şeyi unuda bilər, bu həm müqəddəs bir alqışdı həmdə dəhşətli bir qarğış..

Zaman keçdikcə insanları daha yaxşı tanımağa başlayıram, insanları tanıdıqca yalnızlığı daha çox sevirəm.

Bütün budaqları qırdıq, sonrada niyə çiçək açmadı deyə özümüzə sual verdik...

Bəzən də getdiyin yolun sonun bilmək istəmərsən, düşünmək belə acı verər sənə..

Vaxtında sevin, dünya vaxtsız alır insanları..

Ümid heç bitməyən bahar mövsümüdür. İçində qar da yağar, fırtına da qopar. Ancaq çiçəklər həmişə açmağa davam edər...

Heç kimin inanmadığı bir xəyalın ardınca getməkdən çəkinmə! O həyat sənə aiddir və yetər ki inan...

Fikirlər (15)